Wskazania do hipoterapii według kanonu PTHiP

Kanon PTHiP przedstawiam następujące wskazania do hipoterapii.

W przypadku dzieci:
w zespołach neurologicznych:

  • mózgowe porażenie dziecięce, konieczna samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta,
  • stany po urazach czaszkowo-mózgowych,
  • stany po urazach czaszkowo-mózgowych,
  • minimalne uszkodzenia mózgu,
  • choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty), konieczna indywidualizacja intensywności i czasu zajęć,
  • dzieci niedowidzące i niewidome.

w zespołach ortopedycznych:

  • wady postawy,
  • skoliozy do 20° wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych,
  • stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.

inne:

  • zespoły genetyczne, np. Zespół Down’a (z obowiązkowym zdjęciem rtg – bocznym i czynnościowym – odcinka szyjnego kręgosłupa),
  • przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia,
  • zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne, upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne,
  • opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii.

W przypadku dorosłych:

  • stwardnienie rozsiane,
  • stany po udarze,
  • stany po urazach czaszkowo – mózgowych,
  • inne choroby narządu ruchu na tle neurologicznym i ortopedycznym,
  • choroby i zaburzenia psychiczne,
  • uzależnienia,
  • patologie społeczne.

Dodaj komentarz