Wskazania do hipoterapii według kanonu PTHiP

Kanon PTHiP przedstawiam następujące wskazania do hipoterapii.

W przypadku dzieci:
w zespołach neurologicznych:

• mózgowe porażenie dziecięce, konieczna samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta,
• stany po urazach czaszkowo-mózgowych,
• stany po urazach czaszkowo-mózgowych,
• minimalne uszkodzenia mózgu,
• choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty), konieczna indywidualizacja intensywności i czasu zajęć,
• dzieci niedowidzące i niewidome.

w zespołach ortopedycznych:

• wady postawy,
• skoliozy do 20° wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych,
• stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn.

inne:

• zespoły genetyczne, np. Zespół Down’a (z obowiązkowym zdjęciem rtg – bocznym i czynnościowym – odcinka szyjnego kręgosłupa),
• przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia,
• zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne, upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne,
• opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii.

W przypadku dorosłych:

• stwardnienie rozsiane,
• stany po udarze,
• stany po urazach czaszkowo – mózgowych,
• inne choroby narządu ruchu na tle neurologicznym i ortopedycznym,
• choroby i zaburzenia psychiczne,
• uzależnienia,
• patologie społeczne.